Meşe Ağacım Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

MEŞE AĞACIM

Sessizliğin kol gezdiği
yaz baharda,
sırtımı yasladığım
meşe ağacım.
şöyle karşılıklı oturup
uzun zaman oldu
senle sohbet etmeyeli.
anlatacak neler birikti,
anlatılamayacak neler getirdi
hayat.
bir bilsen!..
bir sözüm olduğunda
senle kargaşaya düşüp
cebelleşsem de,
gam yemem
pişmanda olmam!
hani,
öyle ağzın var dilin yoksa da
duymam gereken kelimeleri
fısıldarsın bana
yaprakların
dal budak, diri ve canlı,
serinliği çöker, başımın üstüne.
upuzun bakışın asla!
beni terketmedigi gibi
içimden geçen duygularıma
sırdaş,
özlemin içine gizlenmiş
mutluluk nedenidir.

Kılıçarslan Parkı/11 Eylül 2025

GÖKMEN YILMAZ ERDEM

Sevgiyle Kalın.