Meşe Şiiri - Mehmet Raşit Er

MEŞE

Bir meşe ağacının gölgesindeyim.
Öyle büyük, öyle rüzgarlı bir meşe bu!
Nereden baksan yüz yaşında...
Ama bir fidan gibi yaşama arzulu!
Toprakla dost.
Rüzgara sevdalı.
Ne heybetli bir ağaç bu böyle!
Gölgesinde insan ağırlıyor,
dallarında kuş.
Bir meşe ağacının gölgesindeyim.
Oturdum toprağa, rüzgarın meşe ile dansı ne hoş.
Karıncalar yem peşinde.
Arılar çiçek peşinde.
Yemyeşil doğayı seyre dalar gözlerim.
Yüreğimse düşmüş bu şiirin sözlerinin peşine.
Bu meşe ağacının dibindeyim hâlâ!
Rengarenk kelebekler, ötüşen kuşlar var.
Bir de meşe.
Bir de rüzgar.
ve Hazirandır ölümler artıyor ülkemde.
Fındıklıklara takılıyor gözlerim.
Öyle yeşil, öyle körpe, öyle ham, öyle olmamış daha!
Daha 20sin de orduda dağda ölen çocuklar gibi!
Öyle zarif, öyle nazik, öyle kırılgan, öyle ince.
Meşenin gölgesi bu yıl daha az.
Geçen yıl dallarının çoğu budanmış.
Kışlık yakacak, odun için.
Öyle yaralı, öyle sitemkârdır bu yılki gölge.
Anlatmakla bitmez meşe!
Rüzgar esti yine başladı meşe ile sevişmeye.
Ama ben gitmeliyim artık.
Bu şiirde burada bitmeli bence...

tarih:21.Haziran.2012
Şiir: Mehmet Raşit ER