Mescid-i Aksa'yı Ağlamak

sen hiç görünmeyen gözyaşlarım,
ağlamaktan bakmaya mecalim kalmadı,
görmek lazımdı seni gören gözlerle,
ağlamak lazımdı seni bakan gözlerle,
sen hiç kimsenin bakamadığı açıdan baktığım açım,
zaman denen izafi ihtiyar eyledi bu gözleri,
yaban ellerden alamıyorum seni,
yetemiyor gücüm secde edemiyorum bahçende,
her an büyüyen yangın var içimde,
sende daha büyük bir yangın var ben o yangına ağlıyorum müsadenle,
sen esir düştüğüm düşüncemsin,
hislerim, duygularım ve karakterimden öte bir yerlerdesin,
verdiğin selamı ulaştıran şairden gördüm gözyaşlarını,
bu gözler ağlamaktan kör olsa da hep sana çevirecek bakışlarını,
biliyorum oradasın
üçüncü kutsal şehrim,
Mescid-i Aksa'm...