Duraksayıp düşündü mü bir an, öperken?
Gerçek miydi; sükûnetine saklandığı, kendine bile söyleyemediği ismini?
Okyanus gibi miydi varlığı; huzuru oldu; mavi, çırpıntısız ve sonsuz belki?
Ardinda mevsim güz, süpürürken Istanbul sokaklarından O'nun izini,
Can cekiştirmeye hazır mıydı sevgisine mesafelerde?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta