Mesafe Şiiri - Derin Akkurt

Her an değişebiliyoruz aslında
ama bir tek sen uymuyorsun bu kalıba
Ne bekliyordun ki?
Senin doyuramadığını başkaları nasıl doyursun?
Kim önemser kendi mutluluğunu hiçe sayan birini?
Mesafeyi öğrettiğin yerden ıskalıyorum hayatı
İçimden bir turna sürüsü geçtiyse
suç benim mi?

Ben ne karanlıktan korkarım ne de yükseklikten
Benim korkularım bilinmezlikten yana
içimi kemiren sözlerden
Bağlılık atılmış kutsal bir imza
Yetersiz olmaktansa asi olmayı yeğlerim
Nasıl geçmediğim sokaklar yolumu gözlemiyorsa
görmeye tahammül edemediğim insanlar
yokluğumu farketmiyorsa
ben de kırıldığım yerden
öyle bir parçalayacağım ki kabuğumu
sen bile şaşıracaksın

Hayat dediğin bir nefes gibi
doluyor
boşalıyor
ve değişiyor.
Herkesten daha da yakın iken
En karanlık gecede gölgene bile güvenemezsin

Seninle yaşadığım her çatışma
göğsümde bir buzul
Derdim karın örtmesi
soğuğun vurması değil ki
bütün bu olanları kendi lehine çevirmendir
Derdim bir rüzgar gibi uçup gitmen değil ki
tam aksine içimde bıraktığın yara izleridir
Sana kendimi anlatamadım