Sen ki umutların mavisi,
Dağların serin nefesi,
Ve halkının sessiz çığlığısın.
Ey memleket,
yüreğimizin vuruşunda,
Bir marş gibi çınlayan sevgimizsin.
Sana uzak bir beldedeyim yine,
Zamansız bir yerde.
Seni ve senli günleri anımsattı,
Bu gündoğuşu.
Onca zaman geçmesine rağmen,
Eskimeyen bir düşüncesin,
Hayattan gitgide soğuyorum galiba,
Hayalle gerçek arasındaki çizgi,
Kaybolup gidiyor.
Bir ufuk çizgisi gibi,
Savunmasız...
Şu zarif hislerim,
Sende toparlanıyor gibi.
Şu bilinen duygularımı,
Sana belli ediyorum
Sende belli et bari...
Yeni duygular buldum,
Bunun ne olduğunu bilmiyorum,
Yeni umutlar buldum,
Biri beni kabul etti,
Bir şairden gazel gibi,
Nutkunmu tuttu,
Düştü yine bir gece vakti
Soğuk balkonuma yalnızlık
Unutmaya yüz tutmuş anılar
canlanıyor çehremde
Ve "unuttum" kelimesi seni bana hatırlatırken
Nasıl unutabilirim seni?
Yavaş yavaş unutuluyoruz,
Bir kuşun yavrularını bırakması gibi,
İlk olarak simanızı,
Sonra sesimizi,
Sonra gözyaşımızı,
Unutmaya başlıyorlar bizi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!