ölüm...
merminin içindeydi...
ve de...
namlunun ucunda...
patlayacak ışığını
bekliyordu...
ki..
ölüm...
o ışığın arasından...
beyaz gelinlikler içinde...
salınıp geliyordu...
ölüm...
ne kadar...
kara da olsa...
sonunda...
hep bürünüyordu...
beyazlara....
hep...
aynı insandı....
ölümü...
mermiye saklayan.....
ölümü...
namludan çıkaran...
ölümü...
beyazlara saran...
ki...
bu yüzden...
ölüm...
ölümsüzlüğe....
hep...
acı..acı..gülüyordu....
10.06.2011 Yalova
Fikret TurhanKayıt Tarihi : 22.1.2012 11:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!