Boş hayatların sessiz yankıları duyulur saat on ikiyi vurduğunda.
Hafif bir rüzgarla savrulur umutlar çaresizce bedbaht bir halde.
Ağlamaklı olur gözleri bir çocuğun,
Tenine işleyen ayazdan mıdır ellerindeki hayatın izleri ?
Hayalperest yazardım, ben bi dünya yazardım
Gözlerimin önünde kayan yazılar gibiydi gidişin
Kalemim kırıldı sözlerimin ortasında
Ve ben kaldım sessizliğin ortasında
Kapım çalar sessiz gibi oysaki en uğrak yerdi sarayımın kapıları
Padişahıydım her ıssızın
Dilencilere meyletmiş ne hüzündür yüreğim,
Bir tebessüme ömür adasam.
Gamze gamze gözlerin yanaklarıma işlemiş,
Senden gayrı gülesim yok ellere neylesin gönül biçareyim.
Her derdin hikayesi varmış bilmezdim
An be an kaydolmuş gönlüme
Haset desen değil bilmem ne huzuruma hasım
Gün geçti unuttum acılarını
Ne sızıdır bu bilen sağ çıkmamış savaştan
Ben de yazıyorum evet,
Umarsızca düşüyorum balçığın mabedine
Sözlerim kaybedişime ağlarken karşımda dikilişine içiyorum.
Ah mağrur bakışlı acımsın senden ziyade yanmazdı canım
Ki yakandım canı ben basiretsiz
Düştüğüm yollar anlardı halimden ,
Dost edindim gaybı , korkar oldum beşerden.
Derdim fani , acım ahvali idi.
Bilemedim , dermanım yorgun bu gece .
Dem çekti derdin,derman yok bu gece ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!