Merhamet Bitirdin Beni Şiiri - Saliha Öcal

Yürümek istiyorum,yanımda kimseler olmadan.
Nereye gittiğimi bilmeden,
Kimseler duymadan,
Kaybet beni ayaklarım,
Getirme beni geri ne olur.
Ya da sil beynimdekileri.
Yeter değil mi unuttur ebediyen.
Midemdeki kramplar ulaşıyor ciğerime.
Kramp üzere kramplar yaşıyorum yeniden.
Konuşmam kimseyle anlamazlar beni.
Yaşadılar mi ki bu halleri?
Eleştirirler kendince ve acımasızca.
Aslında boynun hep bükük,dik gösteriyorum herkese.
Güldüğüm dudaklarım rol yapıyor izleyenlere.
Ya Rab,imtihan mıdır?
Yoksa aklımın yetersizliği?
Ya da utanıyorum duymasinlar sesimi?
Merhamet bitirdin beni Azrail gibi.
Hep karşısı hiç kimse bilmez seni.
Gelsin bir an önce karar günü hemen şimdi.
Bitirdiler bunlar beni,
Eriyorum mum gibi.
Ey dağlar,taşlar yeter dinlemeyin beni.
Yol verin gideyim sonra kaybedin kendinizi.
Dönmeyeyim bir daha geri.
Ey insanlar,yapamıyorum dediklerinizi.
Söküp atın parçalarcasina yüreğimi.
Acımayın,yaktı içindekileri beni.
Kabahatim size verdiğim sonsuz sevgi mi?
Mazlumun sesi yükseldi mi arşa iner aşağı helak gibi.
Haydi gidin,gömeceğim sevginizi toprağa bir ölü misali.
Gelip sulamam yeşermesin hiçbir bitki...

Edremit/Van.