Merhaba Hayat Şiiri - Zeynep Nilgün Gökçeöz

Merhaba Hayat

Her gece uyumadan önce yüreğimi yüreğinin üstüne koyarım. En tutkulu, en mavi, en deli hayallerimi üstüme örter, sana ulaşamadığım zamanların öcünü alırım rüyalarımda.

Bir sıcaklık yayılır bedenimde. Seni bana tanrının armağanı diye düşünürüm. Tüm bahçeler benim olur. Çiçekler sen diye kokar, yıldızlara sen diye bakarım. Yollara senin adını veririm ve her yolun sonunda seni bulurum. Gözlerimdeki gözlerini saklar, bakışlarına elimi süremem. Dünyalara sığmayacak sevgimi sana sığdırırım. Özlerim demeye korkarım ya gidersen diye. Ürkek kuşlar gibi ağaçlara konarım, dallar kırılır sevgimin ağırlığından. Yapraklar sessizce dinlerler senli öykülerimi. Öyle coşarım ki çocuklar gibi giyinirim gökkuşağının yedi rengini. Bayramların bitimsiz sevincini yaşarım. Ve her bayram sabahı gibi ellerini öperim sevdamın.

Biliyorum kaçmaya çalıştığım gerçek bir gün çıkacak karşıma. İşte o gün batacağım güneş misali. Maviler ağır gelecek üstüme, soymaya çalışacağım kabuklaşmış sevgini bedenimden. Sana dair ne varsa yakacağım içimdeki yangında. Nefes bile almayacağım sen kokarsan diye. Mehtap eskisi gibi parlamayacak, ay ışığı yoldaş olmayacak bir tutam umuda. Rüzgar saçlarımı okşarken gözlerimi kapatıp senmisin diye sormayacağım. Dualar etmeyeceğim ellerimi açıp. Zamana da düşmanım artık. Saatleri kırıp kahpe ayrılığın randevusuna gitmeyeceğim. Seni sevdiğim aklıma gelince ağlamayacağım. Başımı sen diye duvarlara yaslayacağım. Seni düşündüğümde hiçbir şey olduğunu unutmayacağım.

Bu gün yine yağmur yağıyor. Islanıyor bende kalanların. İsyanım taşıyor, öfkem korkutuyor. İçimden sevmek geçiyor, vazgeçiyorum. Unutmak istiyorum senden önceyi ve senden sonrayı. Geriye bakmadan alabildiğince özgür, alabildiğince mutlu, dilimde yarım kalan türkümle yüreğimin götürdüğü yere gidiyorum. Merhaba hayat, merhaba hayat…