Bir meraba ile başlamak istiyorum sana neden bilmem...
Galiba çok özledim seni anlatması mümkün değil...
Nedenini bilmiyorum herkeste seni arıyorum kaşını gözünü...
Yürüyüşlere bakıyorum benziyor mu diye ama hep eksik....
Senden sonra çok yanım eksik acılar içinde unutamıyorum...
Herkes unuttu herkes yokmuşun gibi yaşamaya devam etti...
Bizi ayırmasınlar diye çok dua ettim sabahlara kadar ağladım...
Şimdi ne sen varsın nede varlığın ben yapamadım işte sensiz...
Yoruldum herşeyden en çokta sensizliginden dön çarem...
Kalmadı ne sabrım nede dermanım sana çok ihtiyacım var...
Hergün bekliyorum yolunu çıkıp geliceksin diye ama yoksun...
Zaman çok kötü beni sensiz yaşamaya mahkum ettin...
Bir hastane odasına kapatılmış gibi hissediyorum kendimi...
Delirmek üzereyim çok özlüyorum seni...
Biliyormusun dün seni aradım telefondan ama açan olmadı...
Çünkü o telefonun sahibi hayatta değildi ve ben bir kez daha öldüm...
YASEMIN GUVEN
Kayıt Tarihi : 3.8.2024 15:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!