Bir merdiven vardı sınıfımızın yanında,
Ne gülerdik orada seninle.
Bir şiir çıkarırdım cebimden heyecanla,
Sen okurdun ben dalardım gözlerine.
Koyardın kafanı omzuma elinde siyah zarfınla,
En güzel zehirim ve ilacımdın kalbime.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta