NEFİSLE MÜCADELE
Nefse karşı savaşmazsan,
Maksuduna eremezsin.
Dünya dolu bu kalp ile
Cennetlere giremezsin.
Yürek sürgün edildi, ruhum kan kustu bu gün
Duygular paramparça, hayaller pustu bu gün
Gönül dar ağacında, sonsuzluğa yürürken
Sözler darmadağınık, şiirler sustu bu gün
Sineler kıpır kıpır, sevinçler yastı bu gün
Söz ehil olmayana,
VEFA yalana düştü.
Dostluklar parçalandı,
Aşklar talana düştü..
Yüreğim yağmalandı,
Ne ordayım, ne burdayım
Ne yoktayım, ne vardayım
Vurgun yedim ve dardayım
Bilmiyorum ben nerdeyim
Ne kul, ne komşu hakkı bilmezler
Arayıp sormazsan, halin sormazlar
Kendinden olmayana selam vermezler
Hizmete koşarlar(!) din tacirleri.
Mahalledeki açı, toku bilmezler
Kopuğun, sapığın koştuğu dünya
Eğrinin kaynayıp taştığı dünya
Doğrunun takılıp düştüğü dünya
Bir günümü daha benden götürdü
Ruhumu sıyırdı, tenden götürdü
Başın gövdene ağırsa şayet,
Bil ki sen insansın, insansın elbet!
Gönlünden gözüne yol gidiyorsa,
Farkın fark edilir, üzülme, sabret.
“Hayat” denilen yol çok engebeli,
Vicdanların sustuğu,
Canların kan kustuğu,
Çocukların küstüğü,
Gazze’ye yâr olsaydım…
Umutların bittiği,
Hey gidi Koca Reis hey!
Şerefini ve onurunu silah yapıp çıktığın bu yolda,
Elbet bir gün başın gövdene ağır gelecekti!
Her sevda çile gerektirir çünkü.
Sen taa en başında çileye sevdalandın Reis
Ben de bilirim ana hasretini,
Kosova Ovası’nda bir Türk çadırı,
Çadırda tükenmiş bir dertli gönül!
Dua dua yalvarmakta Kadir-i Zülcelaline:
“Eğer zafer benim ölümümle müyesser olacaksa,
Al canımı, şehitler kervanına kat beni de…”
Fırtına kol geziyor yerle gök arasında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!