Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Anılara yaslanıp,
seni düşünüyorum..
Çocukca olanaksızlıkları,
kaygıları içimde,devrimleştiriyorum..

Geçecek bu yalnızlık;

Önce seni tanımak isterdim
Tanışıklığımıza rağmen hemde
Sana aşkı sunmak isterdim
Ben aşkımı kavanozumda saklıyorken hemde

Önce seni görmek isterdim

Her bir yer bir öncekini aratır
Gün geceye yaslanır
Tüm güzellikler gündüz ekilir
Gece ise soldurur
Varmıdır ki,içinde gecenin duru hali
Yok sayamayız ki, kadının duru güzelliğini

Öyleyse ölümlere de yüz çevirenlerden de korkmalı
Kederlere ve çiçeklerin solmuş yüzlerinede
Çünkü orada senin olmadığın harflerin
Ve mavinin gün doğumuda yoktu
Sancısı yeryüzüne yayılmadıkça
Ben ne o yüzü ne de pek uzak tanıdığım

Duyumsuyorum sizleri,
en az kendim kadar;
varlığınız beni mutlu ediyor,
biliyorum ordasınız
ve sizlerde,beni duymanın
mutluluğu içindesiniz..

Tüm beyazlıklar kan rengini almasaydı eğer,
Dünya nekadar saf bir şelale olurdu kimbilir..
Merak ediyorum içinde ki katliamları?
Soruyorum her seferin de, çığlık derecesin de bir sessizliğin var;
Bazen camın kenarına yaşlı bir ihtiyarın gözüyle
Bakıyorsun.

Ne diyorum biliyor musun?
Hani bizim yaşadığımız bir öncemiz vardı ya;
İşte o öncemizi, ekimoz kokan meyhanelerde bırakalım.
Hem gerek yok ki,
O renkte kokmaya, keza yaşamaya.
Zaten yaşamamıştık ki bizi...

Şimdi konuşmak vardı seninle
Sadece bir anlık yaşar gibi
Ancak mümkün mü,
Senin dünyanda denizler çoktan kurumuş
Ve öyle bir çöl salmışsın ki
Ne bir balık ne de bir inci hoş kalır yanında

Elini uzalt hadi,tüm geceyi birlikte tutalım,
Şehrin kızıl şarabını yudumlayalım,
Hep bir ağızdan şarkılar sóyleyelim ateşin başında,
Bırakalım yalnızlığın elini,yüreğini;
Bırakalım başkalarının kimliği olsun yalnızlık,
Bu gece ve diğer geceler.

hatırlat kendini
Mesela bir masa ol, bir sandalye...
Bir kivi ol dudaklara ekşi ama sağlıklı...
Mesela iç çekişim ol,
Yorma beni,sancım ol...
En küçüğünden çık yukarı,