Mer-heba Şiiri - Erdal Alga

Ne ben seni tanırım
Ne sen beni tanı gayrı
Artık mutluluk düş
Yollar ayrı ayrı.

Ben sıcak iklimlerdeyim
Sense bir penguen
Sen soğuk iklimlerdesin
Bense bir leylek artık.

Sen bir kelebek
Bense bir tırtıl
Ben benken sen yoksun
Sen varken ben yokluk.

Biz iki ayrı gezegen
Uzay gemisi mucitsiz
Nasıl gelip gidelim
Gel-git”ler çaresiz.

Ay çekim gücün var yine
Yine sevgi içimde
Sönüyor yangınım
Dudakların körüklemedikçe.

Çekip gitmek senin işin
Son günlerde işsiz değilsin
Hep böyle mi kalacağım kendimle
Boynu bükük döşüm, düşlerim.

Hayat acıtıyor bak
Hep kendimi dişlerim
Dudaklarım kanıyor
Nerde kalpli öpüşlerin.

Kanım çekiyor canım
Ölüm çekiyor canım
Yalnızlığın içinde
Öksüz kaldı tutkularım.

Gözlerinde fer vardı
Yüreğimi aydınlatırdı
Enerji dolup yürek
Severdi seni tekrar.

Şimdi her yer karanlık
Sevgi denilen anlık
Seyran olmuyor samanlık
İki gönül bir olsa bile.

İki gönül bir olmuyor zaten artık
Ses vermiyor sevginin telinden
Verse bile en azından biri metalik
Sanki varoluşu darphanelik.

Bir gün her şey anlaşılacak
Ölüme gidiliyor gün be gün
Merhaba denmeli aşka, ölmeden
Mer-heba edilmeden hayat.