Menem Çağ Şiiri - Muhammed Onur Üstüntaş

Ne menem çağdayız bre arkadaş
Sokaklar ses dolu ama vücut yok
Kellem koltuğumda ve yerinden memnun
Ama kellemi taşıyacak gövde yok

Ben seçmedim bu menem çağın şahidi olmayı
Yazgım böyle buyurdu bende kalem yok
Ruh bekler veda için müddet erteler dolmayı
Ecel teri dökülür ama ecelin gelesi yok

Ne menem çağdayız bre arkadaş
Gün doğar gün ölür cenazeyi bilen yok
Kabir taşları fısıldaşır biri diğeriyle sırdaş
Ama yazıtlarından ibret alan yok

Toprak misafirhanedir altı dolu üstü dolu
İki siması insana bakar tanır mısın onu
İki simalıdır toprak tek simalıdır insan
Ama tek yürek ve tek dil bekliyor sonu