Menekşe Gözler Şiiri - İsmet Ülker

Ben baharı mevsimlerde değil,
Menekşe gözlerinde bulmuştum.
Ben nar-ı cehennemde değil,
Sende yandım, tutuştum.

Dudakların adeta birer kor,
Buselerin leblerimi yakıyor.
Sevişmelerin yangından farksız,
Ruhum bedenimle yanıyor.

Seninle sanki bütün mevsimler bahar,
Sen gelince gönül bahçemin çiçekleri açar.
Gülüşlerin var ya, başka bir dünya,
Aklım kuş misali kanatlanıp uçar.

Şimdi menekşeleri daha çok seviyorum,
Menekşe gözlerine bakmaya doyamıyorum.
Varlığın bahar, yokluğun zemheri,
Al beni koynuna, üşüyorum!