Memnûyu Meşru Sanmıştır Şiiri - Mehmet İ ...

Yılana sarılır denize düşen
Nefes almamaktan canı yanmışır
Liyakatsiz iken makamda şişen
Hiçken metah olduğunu sanmıştır

Cennetten kovulmaktandı inadı
Önce Âdem babamızı sınadı (a.s)
Her ne dedi ise kandıramadı
Lânetullah isyânla donanmıştır

Gözüne kestirdi HAVVA anayı
Hâlbuki o yapacaktır binayı
İkna etti bir akıllı sunayı
Yer iken memnuyu meşru sanmıştır

Resul Mucizesi MÛSÂ’ da ASA (am.s)
Boyları uzunda akıllar kısa
Âdem ona kandı nasıl olduysa
Üçüde; dünyaya yuvarlanmıştır

Süleyman asayla dikili kalmış (a.s)
NÛH baba Tufanda Gemici olmuş (a.s)
Zülkarneyn ÇİN seddi yapmağa dalmış (a.s)
BELKIS billur görünce su sanmıştır

Davûd Resul, kâfir Calût’u buldu
Bir fiske vurarak canını aldı
Hem halife hemi de sultan oldu
Taht Taç oğlu Süleyman’a dönmüştür (a.s)

Arayanlar bulur aradığını
Arananın neye yaradığını
Ehlüllâh’ lar bilir onun adını
Nemrut, gülistanı Nâr’ ı sanmıştır

İnz-i İLÂHİ’ yle çıkmışız yola
Cennetin yoludur verilmez mola
Bu yolda katiyyen bakılmaz sola
Sevinçten; kum bile dalgalanmıştır

Cennette var Cehennem de var tabi
Mükellef değildir deliyle sabi
Bekir, Omer, Osman’la Âli gibi (r.anhüma)
Gönül külhanında alavlanmıştır

İSLÂMİ; Yaratan ‘OL’ derse olur
Habîbi Miraçla Âşık’ı bulur
Taşlar zikrederler Ağaçlar gelir
Kütük bile ona sevdalanmıştır