Memleketim Şiiri - Gürkan Erol

Havasına suyuna
Taşına toprağına
İftiracısına, namussuzuna
Meyve veren ağacı taşlayana
Su vererek canına can katana
Çok şeyler konuşup ta hiçbir… Yapmayana
Bir taşı alıp öbür tarafa koyamayana
Adam olanların işlerine taş koyana
Dost görünüp arkandan vurana
Evlat deyip te hesabına vasi olana
Sonra hiç bir şey yok muş gibi üzerine yatana
Utanmadan hala evlat diye yaşayana
Allahtan korkmadan dedikodunun alasını yapana
Kırklar yolunu açmaya ön ayak olana da
Sonra da çıkarlara ters düşünce iftira atana da
Yüzünde meymenet olana, olmayana
Dünyanın merkezinde olana da, olmayana da
Cin olmadan şeytan çarpmaya kalkana
“Sorumluk” o da ne? İnsan olamadım ki daha
Evlatları vardır, yaşanacak gelecek zamanda
Görecekler elbette herkes boyunu da posunu da
Gidecekleri yer yaşlılar bakım evleri en sonunda
Sen ne ekersen, onu verecek Allah, ister inan ister inanma
Yüzünde maskelerle dolaşıp masummuş gibi, mağdur gibi ortalıklarda dolaşana
Acımız büyük belki, geri gelmez bir daha asla ama
Aslanlar gibi ayaktayız, yıkılmadık, yıkılmayacağız duracağız ayakta
İstisnalar hariç dursa karşımızda tüm köy halkıda
Çok koştu, sardı yaraları hiçbir zaman insanları ayırmadı çulsuzuna da
Yaptıkları her şeyiyle duruyor ortada
Kalmadı altta verdi cevabını her ortamda
Kahvede boş konuşan şuursuzlara uymadı, yılmadı hiçbir şartta
Sonunda hayatına bile sebep olsa da
Vazgeçmedi, sevdi herkesi yeğenlerini en başta
Bugün bunları anlasalar da, anlamasalar da
Taksim’den aşağı Kasımpaşa vardır, bilen vardır muhakkak hayatta
Bütün bu yazdıklarımın hepsi anlayana, anlamayana yok bir mana
Allah vurmuş zavallılara ben diyeyim ki daha
Gerol
19 Eylül 2012