Memleketim Şiiri - Nurettin Filinte

Beydağından, köpükler içinde çıkıp akan
Buz gibi suyu anamın sütü gibi içtim
Horata'da, Çöşnük'te bir yıkanmalı insan
Çelik gibi vücut ve iradeyle geliştim

Ne güzel günlerdi onlar, elli yılllarında
Kernek bahçelerinde, Asbuzu bağlarında
Kulaç atmak Tohma'nın, Fırat'ın kollarında
Yürümek Aşağışehrin tozlu yollarında

Yemyeşildi Memleketim elli yıllarında
Yeşil bir örtü içinde gizlenmiş yapılar
Tahta çitler, tahta kilitler, tahta kapılar
Yatmak yaz geceleri tahta divanlarında

Herşey mükemmeldi orda elli yıllarında
Ak sakallı ihtiyarlar birer delikanlı
İnsanlar dürüst, insanlar namuslu, imanlı
Hep iyilik ve dua geçen akıllarında

Uyku mahmurluğuyla duyulan ezan sesi
Tan ağarınca herkes işlerinin başında
Yok kimsede bir kaygı, aç kalma endişesi
Kimsenin gözü yok bir başkasının aşında

Bahçemizin içinden akar Derma Deresi
Suyunu çekerlerdi bahçeye çıkrıklarla
Hâla kulaklarımda yankılanıyor sesi
Arada bir inliyor gibi gıcırtılarla

Eyvanlara sürülen öllüğün kokusunu
Duyarak, ta derinden bir kez daha koklamak
Yorgun günün ikindi sonrası uykusunu
Bir daha mümkün olsa o tatta yakalamak

Dökünüp buz gibi suları hamam tasında
Tahtalı Hamamı’nın soğukluk odasında
Ekmeğe katık olur patates salatası
Sular kesildiğinde yıkanma molasında

Bilmiyorum bu özlemler sıla hasreti mi,
Yoksa çocukluk günlerimi mi özlüyorum?
Ne çocukluğumu, ne eski Memleketimi
Bir daha bulmak mümkün olamaz biliyorum
**