Memleket Öyküsü "toprak kokan şiirler"

Hüznü, sevinci, dokusu yoğun duygular içimizde
Ertesi gün gideceğimiz göreceğimiz yerler vardı,
Aklımızın bir kenarında. belki çocukluktan bir anı
Belki gençliğimizde yaşamış olduğumuz bir hatıra

Masum bir tebessümle dönüp vay be demiştik zamana
Zamanı mekanı tartmıştık yaşam terazisinde o günlerde
Yem yeşil gülümsüyordu, dağlar, ovalar, yaylalar insana
Çiçeklerle taçlanmıştı zümrüt yeşili ovalar karnaval gibi

Ve ben ne zaman yeşil görsem memleketim gelir aklıma
O yeşil çimenlerine yüzümü sürdüğüm benim memleketim
Şu beton kubbeli şehir boğuyor insanı mahşeri kalabalık
Burada yollar arabalarla olmuş nehir çektiklerimiz kahır

Yediğimiz içtiğimiz zehir olmuş zehir kesilir nefesimiz
Kurşun, metal, karbon, dioksit, yağar üstümüze geceleri
Arabaların uğultusu mahşeri kalabalık toz duman şehir
Ve ben ne zaman yeşil görsem Memleketim gelir aklıma