Memedo Şiiri - Metin Toprak

'Bir bahar daha geçti ömürden
Ben yine yalnızım' der memedo
'Artık arama zamanıdır
Ve sevmek sevilmek zamanıdır
gönülden.

Tatlı bir düş kurar memedo
kendince
Bir kırık ayaklı sandalye üzerinde
Belli ki büyümekte yalnızlık
İçinde.

Bir kış günü
Davul sesleri duyulur uzaktan
Şenlenir mahalle
çoluk çocuk sesleriyle
Ve evlenir memedo
Kurtulmak umudiyle
O hüsran
O keder
O ölümcül
Yalnızlıktan.

Çabuk geçer,habersizce
sevinçli,mutlu günler
Ve gelir dayanır
iki boğaz derdi.
Yılmadı memedo
Bir uzun zaman direndi.

Memedo sevindi
Hamido ağladı-acıkınca-
Umutlandı memedo
-artık yalnız değilim diye-
Bu oğul bana tanrıdan hediye
Anasına o bakacak ben ihtiyarlayınca.

Geçti günler
Aktı zaman durmadan
Boy attı hamido,büyüdü
Taş taşıdı sırtında
Koyun sürdü.

Asker gitti hamido
Öperek ana-babanın ellerini.
Kah bir sevinç
Kah bir burukluk kapladı memedoyu.
Zaman zalim
Zaman gaddar
İz bıraktı yüzünde memedonun
Kalın
Derin
Koyu.

Baba kalbı bu
dayamaz duymaya ölüm haberini.

Bir sabah uyandı rüyasından
Sesiyle bir uğursuz baykuşun.

Bir titreyiş sardı yüreğini
Dağlayarak
Koştu
Koştu
Koştu sonsuza memedo
Ağlayarak.

Ve lanetler aktı
kan gibi kurşun yarasından
Ve lanetler
Kendisine
Yaşamına
Toprağına taşına
Ve lanetler
Tüm dünya savaşına
Ve lanetler
Ayıran oğulları
Ana ve babasından.

(Adana.11.07.1982)