Memduh 'un dağları Şiiri - Gülten Nazlı

Memduh’un Dağları

Dağlar onun yurdu, rüzgâr onun dili,
Memduh yürürken toprak kokar deli.
Bir elinde asa, bir yüreğinde sevda,
Çobanlıkla yoğrulmuş, dağlara sevdalı bir adam o aslında.

Sürülerin ardında doğar her sabahı,
Gözlerinde güneş, omzunda rüzgârın ağırlığı.
Bir kuzu gibi saf, bir dağ gibi yüce,
Memduh’un kalbi geniş, dostluğu gerçekçe.

Toprak anlatır ona her hikâyeyi,
Rüzgâr fısıldar dağların gizli düşlerini.
O, yıldızları bilir gece uykusuz kaldığında,
Ve sabaha dek dost olur yalnızlığına.

Memduh, gönlümün yaban türküsü,
Senin dostluğun bir dağ gibi, hiç yıkılmaz, sonsuzsu!
Adını yazdım rüzgâra, dağların taşların yanına,
Sen dostluğun, doğanın, sadeliğin tam ortasında!