Memduh Atalay Şiirleri - Şair Memduh Atalay

Yürek mabet değil, soğuk zindan duvarı
Hissizlikle devirdik bin asırlık çınarı

Sarışın iklimlerden devşirilen korkular
Kuruttu yıllar yılı zemzem akan pınarı

Ölüm ne ki,yaşamak ne ki dedi bilge
Gece yürüyüşünde zihnin son limanı
Da göçerse ve gemi alabora ve kaptan son
Son bir adım atamazsa güverteye eyvah
Eyvah dedi şair tüm yaşamaklar bir ölüm peşinde
Biz hayat peşinde dilenen sahte kör gibi

İnsan Kalmak


Denize atalım gel tüm yükümüzü
Atalım denize de görelim neyleriz
Varlığın yaygarasında son oyunu

Karşılıklı Susmak
O eylül başkaydı o yağmurlar bambaşka
Bir bakışla düşmüştük dönülmez aşka
Sen gözlerinle ben sözlerimle susardım
Hala susuyorsun bahtımın karası
Ben hala yollardayım bak eylül sonrası

Zencilerin Tarihi
Bulvarda bir Mustafa Kemal çıkar karşıma
Hissiz bir koşturmaca, korkunç bir yalnızlık
Şapkasından tanırım onu kravatından
Dünyaya koşanların tufan telaşı
Eşya kölesi bir kötü baykuş

Yağmur Çürüyen Kalabalığın Tam Ortasında


Yağmur çürüyen kalabalığın tam ortasında
Düzgün cümle kuran tüm uzmanların ortasında
Aldatmayı bir kitap adı olarak okuyanlar arasında

“Kayıp Deve” Sevincine Şiir

İlkin bir sırdı olur olmaz içimde
Sonrası korkuya dönen çağrılarım
Eğilmiş bir çiviyi çeker gibi
Sırtı görünen balık gibi mesela

İnancın Akademik Seyri
Araya giren her ne ise mevzu değil
Değişim özgürlüktür tüm kitaplarda
Bir kazının bile bir fikri var karanlık ayrıntılar
Aydınlığa kavuşmazsa filozof isyan eder
Bu nokta başlangıç kaydedelim mevzuumuz bu

Ellerim Cam Kırığı

Herkes başını kurtarma peşindeyken ben kalbimin derdindeyim
Kalbim yalnızca kendi sesimle dolu yenilgilerimin son sığınağı
Herkes kederle yaşamamak için böyle devingen böyle vurdumduymaz
Kırık camı ellerimle avuçladım ben beşer mektebinin son çocuğuyum

Geldiğim Yer Üzerine
Deniz ortasında bir dağ duruşu hüzünlerimiz
Kurşun yerine yürek sürülmüştür namluya
Özrün bin çölü aşkın günahlara yettiği
Elmasla camın takasında camı tercih ettim
-kırılıyor çünkü camın kalbi var-