İç içe zihnimdeki matruşka kefenler
Toprağa boyanıyor, çürüyen bedenler
Uçuşur pişmanlıklar, "n'olur"lar, "neden"ler
Artık diz boyu olmuş depreşen kederler
Göz önüne hayat sahnesini zerk ediyor
Sönüyor hülyalar, dünyalık telaşları
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,