Bilirim yoklugu ac kalıp toklugu
Varlıklı olmayı da bilirim
Yardan uzak kalmayı
Gözlerden akan yaşları bilirim
Hasretlikle bir sıcak yemeğin yoklugunu bilirim
Kapı gıcırtısı kadar çekilmezsin.
Yol kenarındaki kaldırım kadar anayola uyumsuzsun.
Kalbine giden yol
Kin dolu yollar imiş
Hiçkimsenin bağrına basmadığı kadar bu kent bizi bağrına bastı
hayatın akısnda yerin hep belli
her dakika her saniye senin yokluguna alısmaya calısıyorum
sonra günün birinde yıldızıma denk gelir ve
yeni bir hikayeye baslarım
ve bu hikayede de maalasef yoksun
günler geçiyor benim heyecanım
Biz yokken sen vardın
Bizler olduk sen yok oldun
Bizler büyüdük sen hep imkansız oldun
Senin adın yoktu
Bizde yoktan varolmaya çalıştık durduk
Her insan birazda kendi yolunda yürümeli
Başkasının pistinde koşup başarılarıyla övünmemeli
Kendi yolunu tesis edip kendi başarısıyla övünmeli
Her insan kendi benligiyle kalmalı
başkasına özenip onun gibi kalmamalı
öyle yalnızım ki öyle hasretimki
bir çift söz mü desem bir bakış mı desem
sesindeki o samimiyeti özledim
Sizi eleştirerek kızdırmayı özledim
özledim işte yapamadığım herşeyi
yine caddeler sessiz
yine ışıklar yanıyor bu gece
gülü seven koklamakla meşgul
dikeni bulan atmakla meşgul
ben ise olagan halimle
seyre dalar gibi bakakalıyorum şehire
seninle karlı bir günün sıcak canlarıydık
bacası tüten evler gibi şen şakraktık
sevgine yüzüne ve özüne muhtaçtım
ama sen bunları bilmezdin
ben fikirlerimin üstünde seni tutardım
aşkınla deli divane olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!