Meliha Deveci Şiirleri - Şair Meliha Deveci

Daldik, karanlikla gecenin koynuna.
Savrulduk ruzgarinda,
Dalgalandik denizinde.
Kostuk karanlikla,
Sehir, sehir, cadde cadde...
Uyumak yok bu gece!

Olurya uzaklardan belki donemem.
Donemesemde beni sakin unutma.
Hergun hayelimde Seni, yasatiyorken.
Bir oluymusum gibi, beni unutma

Beni unutma, uzakta olsamda.

Olmussun,riyakarligin bilgini
Gosterip bana,diger yuzunu,
Kalbimi dolduran,sahte sevgini,
Alipta, SENDEMI GIDENLERDENSIN.

Oysa,Seni farkli sanmistim.

Korkuyorum Sana bağlanmaktan,
AŞK oltasına yakalanmaktan,
-Sana AŞIK olmaktan, korkuyorum.
Kalbime dur demek de çok zor.

Sende huzur var,

Ozlemdim

Ben Seni hic ozlemedim.
Ne o Sevgiyle bakisini,
Nede guzel muhabbetlerini.
Ozlemedim Seni...

Bu aksam yalnizligima ugradim,
kapiyi araladi hafif
ve bana bakip..
Seni kabul edemem bu aksam dedi.
Neden? Dedim.
Cunku yalniz degilsin dedi.

Gozlerinde huzun vardi
Dudaklarinda yarim kalan kelimeler.
Umutlari celiskili
Pilanlari darmadagin olmus.
Toplama hevesiyle parlayan gozlerndeki SON isigi
Sondurmus karsisindaki adam'in, bir kac kelimesi.

Gidisin bir ayrilik siiri.
Gidisin kizil gun Batimi.
Gidisin suskunluk,
Gidisin Haykiris.
Gidisin eziyor Yuregimi.
Gidisin Buz Karasi Zemheri.!

Bizler Seytan'dan daha Seytan, Melek'den de daha Melek Olabilen insanlar, Artik Yer ile Gok arasindaki mesafelerimizi Daralttik, daraliyoruz artik, keldi ellerimizle daraltiyoruz bulundugumuz mekanlari, Dunya'yi.
Her Yil'a Guzel dileklerle giren biz Masum Insanlarin, guzel dileklerimize huzur Mevkimize kan tohumlari, aci fidanlari.... ekiyorlar... bunlari cabuk yetismeleri icin her turlu kimyasal bileskelerle, kimyasan dusuncelerle, (insan fikirleri diyemiyorum artik) . de destek vermeyi ihmal etmiyorlar.
Nedir bu kendimize bu koca dunyayi cennet yapacak yere, cehenneme cevirmemizi saglayan fikir? nedir Canlar yakmamiza Sebeb olan, Kime kalmis ki bu dunya,? Yok olmamismi Kemikleri dahi, binlerce katliam'a sebeb olan Fikir sahibleri.!
Guclu, guszuzleri eziyor gozler onunde, gucsuzler Can, bir yudum nefes, bir sakin sabah, sabahina gunes, gecesine uyku, cocuklarina ekmek savasinda, savaslar kan kokusu kar degil, Doga degil, gunes hic degil.! Canlar toprak olmus, parcalanan vucutlarla yerlerde, bu yok olus ecel degil. Bu yok olus, ozgurluk icin bu yok olus bagimsizlik icin ve butun bunlar namus vatan icin, direnmek. Parcalansada bu bedenler haksizliga direnmek, Gormuyoruzmu, bu Can parcalarini, duymuyoruzmu aci feryatlari.... teknolojinin gelismis oldugu bu donemde, dakikasi dakikasina.
Peki ne yapiyor bu dunya nin Kitalara bolunmus her kitasindaki yasayan ve imkanlari olan insanlarin Yonetimini saglayan bas fikir sahipleri.. Bizlere ne kalabilir dusuncesindemi? , bu Filistin halkinin yok olusundan? Pay dusuncelerimi..
Uzuluyorum Bir Turk Vatandasi olarak, orada can mucadelesi veren insanlara, icim aciyor, Yuregim kaniyor icten ice,...Dua ediyorum..

Durgunlaştı yureğımde esen fırtına.
Dondu Anadolu ırmağı gibi durmayan kanım.
Söndü gözlerimde çakmak çakmak kıvılcım.
Kalmadı deli kıvrak ataklığım.
Sakin, ılık bir yağmur şu an,
Gözlerimden akan isyanım.