Melih Üstünel Şiirleri - Şair Melih Üstünel

Yıllar şahit bana ettiklerinden
Zaman geçsede içimde izi var
Ne istedin söyle vijdansız benden
Çektiklerimin altında imzan var

Başım dimdik alnımda açık benim

Odamdaki duvara yürüdüğüm yollara
Oturduğum banklara seyrettiğim semaya
Islandığım yağmura dikildiğim durağa
Sor beni sorda nasıl sevmişim seni anla

Sabah korkularıma gündüz acılarıma

Gidiyorum bu şehirden ben
Belki bensiz mutlu olursun
Kimbilir fazla çekipte sen
Belki artık pişman olursun

Acıları gömdüm içime

Kardan adam oldum bu yaşta
Saçlarıma beyazlar doldu
Senin suçun yok inan bana
Beni bu hale dostlar koydu

İyi kötü ayıramadım

Aslında isyanım sana değil kendi kendime
Herkezle oynadın en büyüğüde benimle
Yarı ölü yarı canlı yaşıyorum sayende
Yazık ettin sahte insan banada kendinede

Bu üç günlük dünyaya sen kazık çaksan ne olur

Dostumdan daha fazla düşmanım var
İnsan kılığına giren hayvanlar
Adam gibi karşıma dikiliyor
Beni vuranlar sırtımı seçiyor

Ömrümü kabus yapsalarda bana

Geldik dünyaya pırırl pırıl süt gibi tertemiz günahsız
Yıllar sütü kirletti belki az güldük belki çok ağladık
Herşey yalanda dolanda olsa kesin olan birşey varki
Boyuda boşver yüreğimize kadar çamura bulandık

Gönül istemezmi kötü ile randevuyu iptal etmek

Yıllar bana öyle bir vurduki
Hala kendime gelemedim ben
Mazi o kadar çok şey çaldıki
Hala sarhoş gibiyim sanki ben

Yarınlarada küstüm bir kere

Yıllardır insanlığım her kötüyü yendi
Kötülüğe hiçbir zaman yenilmedim ben
Yenen taraf adamlığımla yüreğimdi
Ama ne varki birine mağlup oldum ben

Zaman oldu ağladım zaman oldu güldüm

Sevgi bitti aşk zaten yoktu artık üzülmem
Ben seni asla unutmam ama seni bilmem
Yorgun düştüm artık seni kovalamaktan ben
Güçte mecalde kalmadı baygın düştü beden

Artık güneş benim için bir başka doğacak