Üstüme geldikçe,
Üstüne üstüne gidiyorum karşı şeritten gelen ölümün,
Her geçen gün biraz daha biterken içerisinde ruh duran naaşım,
Göz kırpıyorum soluksuzca boşluğa bıraktığım göz yaşlarıma,
Nevrotik bir hüner gibi duran altı,yedi,sekiz kimliğe bürünmüş hislerim,
Çalgısını çalarken ayan beyan dünyaya(kayıp'a)
Bir hançer gibi zaman,
Beni bölüp bölüp duruyor susmuş durmazlığıyla,
Kalbim büyümüş sığmıyor eski yerine,
Sağa sola çarpıyor kafası yarılıyor,
Düşlerimle ittiriyorum yerine ama olmuyor sığmıyor,
Ve taşıyor ölümün özleminin üzerine,
Ben kendimce sevdim yalnızlığımın rıhtımında seni,
Ne fazlasıydı ne kurgulanacak denklemleri vardı sevgimin,
Nede kıt kanat yaşanacak bir mecburiyetti,
Aşırıya kaçmadan haddi aşmadan sevdim öylesine delicesine,
Aşk...
Evet, aşk yaşandığı an kadar ve solunduğu tat kadardır,
Kocaman bir düğüm dolanır kendiliğindenliğiyle yüreğime
Yutkunmak isterim, gözlerim dolar ne yutkunurum nede ağlayabilirim halime,
Aslında hani bir yutkunsam ne kadar birikmiş sahtelik varsa toplasam,
Açmazlardaki düşlerimi de eklesem aralarına, bir huzur kaplayacak gibi…
Bir Perde Aralandı birden geçmişten geleceğe,
Film şeritleri takıldı gözyaşlarıma çocukluğumdan bugüne,
Kocaman bir düğüm dolanır kendiliğindenliğiyle yüreğime
Yutkunmak isterim, gözlerim dolar ne yutkunurum nede ağlayabilirim halime,
Aslında hani bir yutkunsam ne kadar birikmiş sahtelik varsa toplasam,
Açmazlardaki düşlerimi de eklesem aralarına, bir huzur kaplayacak gibi…
Bir Perde Aralandı birden geçmişten geleceğe,
Film şeritleri takıldı gözyaşlarıma çocukluğumdan bugüne,
Ah bağlayanı olmasa hayatın,
Ne güzel kefenler giyerdim.
Sırça köşk içre ölüm sararken bedenimi,
Düşlerim siyahi hıçkırıklarda şimdi,
Nefessiz soluk vermelerindeyim gecenin,
Can yangısı ölüm yongası..
Sevgi aklarmı herşeyi,
Gecenin kutuluğunda nereden geldiği belli olmayan,
Sessiz hain bir çığlıkla vurulmuşum yüreğimin en insan yerinden..
Gözlerimi kapatıp iyanımı dökümüşüm gözyaşlarımla yıldızların üstüne,
Ve kimse duymamış inlemelerimi,
Ya da çocuk tadındaki okul şarkılarımı,
Kendinden emin düşlerin vardı sahil karanlığında ağlarken kalabalık sessizliğine,
Hiç uyanmak istemediğin sevgilerin peşinden koştun kimsesiz zaman aralıklarında,
Çektiğin acılar sebep oldu kendini kendi içine saklamana,
Aslında ne kadar masumcaydı istediklerin bir sevgilinin eline, tenine ve gözlerine dokunmak,
Ama gittiler her zaman en iyi yaptıkları şey gibi gittiler,
Ve sen hep mavi bir düş sakladın en derinine,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!