Melendiz Şiiri - Ömer Fethi Gürer

Niğde’den Çıktım Yola Çok Dolandım Ora Bura Tarihin İzleri Sağda Solda Melendiz Dediler Daldim Ovana Asmasız, Kula, Kitreli, Divarli Boz Köy Ramat, Azatli, Çınara Yirmi Bir Köy Dağılmış Bir O Yana Bir Bu Yana Çiftlik Merkezin Adi Olmuş Sonunda Bir Tepe Hemen Yanında Ne Ola Ki Demişler Başlamışlar Bilim Adamları Kazmaya Taa Ötelere Ermişler Hitit’ten Haber Vermişler Ova Değil Gölmüş Buralar Onu Da Bilmişler Tarih Uzanirda Sekizbin Yil Öncesi Yaşama Melendizli Durur Mu Boz Kirin Yokluğunda Şeleğin Gediği, Çardak Gediği, Bel Koru Gediği, Keten Çimeni Yol Vermişler Komşu Yerleşimlere İnsanlar Bu Yollardan Geçmişler Ermişler Uzak Diyarlara Dağılmışlar Aş İş Aramak İçin Güzel Ülkemin Her Yanına Ekmek Aslanın Ağzında Aslanlar Esasında Göllü dağ’da Nar Gölde, Kayırlı’da peri bacaları orada Murtandi’da Kale Var Ki Sorma Hacı Abdullah, Kömürcü, Komşu Sana Mahmutlu, Çardak, Şihlar, Bağlama Unuttum Sanma Gelenek Görenek Sevgi Yaylada Her Alanda İnsanin Mert, Toprağı Boz, Yokluğun Adi Olsan Da Arayan Bulur Sende Özelliklerini Dört Yaninda Bazen Kitlik, Bazen Yokluk Kaderin Olmuş Ama Yaşam Zorda Olsa Bakmışın Ki İnsana Yaşam Sürmüş Boz Toprağında Göç Edenlerin Çok Olmuş Amma Terk Eylememişler Seni Gürer Der ki Görmeli Melendiz Hiç Olmazsa Bir Defa Yaşamın Güzelliğine Ermek İçin Melendiz Bambaşka ÖMER FETHİ GÜRER