Melek’in Rüzgârı Şiiri - İhsan Yılmaz

MELEK’İN RÜZGÂRI

Melek…
Asi bir rüzgâr gibi geçtin hayatımdan,
Bir dokundun, bir durdun, bir de kaldın.
Sıcacık gülüşünle küser gibi yapıp
Yine de dönüp yüzüme bakan o kadındın.

Uzaklardan ses verdin bana,
Şehrimin ışıklarına karıştı adın.
Mesafeler aramıza duvar kurmaya kalktı,
Biz her defasında dostluğun kapısını açtık.

Onurunu hiç eğmeyen bir duruşun var,
Kalbi kırık bile olsa dimdik duran bir kadınsın.
Ben ise içimde sakladım yıllarca,
Dillendiremediğim duygularımın adını.

Zaman zaman kırılırız,
Bazen bir fırtına gibi eser sözlerimiz.
Ama ne olursa olsun,
Birbirimizden vazgeçmeyiz.

Çünkü sen,
Yüreğime değen en güzel dostluklardan birisin.
Yatırmadığım, incitmediğim,
Hep kıymet bildiğim bir hatırasın.

Bilir misin Melek…
İnsanın hayatında bazı insanlar olur;
Ne tam sevdirir kendini
Ne de gitmeyi becerir.
Sen işte öylesin…

Gitmesen de olur,
Kalsan da güzel…
Ben dostluğumuzu taşırım içimde,
Sana da, bize de kıyamadan severim sessizce…
Kasım / 2025