Şiir ve hazırlayan
@senben17
Meleğim.
Senin bana yaşatmış olduğun mutluluğu,
bir daha başkasında ne arar
nede yaşarım.
Sen beni okyanusların en derinlerinde,
hiç bir canlının yaşamadığı,
aklının alamayacağı kadar
karanlıklar içindeyken,
gün yüzüne çıkardın.
@senben17
Hiç görmediğim bir aydınlık,
bir o kadarda parlak ışığa çekmiştinki,
ilk kez kalp atışlarımı hissetmiştim.
Yavaş yavaş gözlerimi açmaya çalışırken,
gözbebeğimin daha önce hiç görmediği
güzel, masum, suçsuz, melek yüzlü
biri vardı karşımda.
@senben17
Yağmur damlıyordu usul usul,
o görmüş olduğum aydınlık,
yağmurun şiddetiyle
karanlığa bürünüyordu.
Gök gürültüsü bir yandan,
diğer yandan ise şimşeklerin
çakmasıyla, korku sarmıştı beni.
Aklıma ilk gelen melekyüzlüm,
yere yağan her yağmur damlasında
yeryüzüne bir melek inermiş.
@senben17
İkimizde titriyorduk, bana sarılarak
beni korumak ve kendini sıcak tutmak
istiyordun.
Bir annenin evladını kendi
canı pahasına koruması gibi.
Sen Allahın bir lutfusun.
Sen benim yeryüzündeki Meleğimsin.
Şiir yazar @senben17
Kayıt Tarihi : 19.10.2017 20:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!