Melankolininim Şiiri - Gürsel Pal

Bir tek senin melankolininim,
Senelerin içinde yaşadığım günler boyunca.
Kendi bedenimde beni sarhoş ettiğim anlarda,
İsmini haykırdım sen duymadın oysa.
Kaç kere kendi içimde kendimi öldürdüm,
Seni yaşattığım her anda.
Bir sana kıyamadım,
Bir de senli anılara.
Yaşadım sensizliği senin yanında.
Bir yıldız taktım saçlarına,
Gökyüzünden ay ile yıldızları sundum ben sana
Yaşadım senle yaşadığımca.
Bırakırmısın bana gözlerini,
Bırakırmısın gecelerde.
Aydınlığım olsunlar diye
Bırakırmısın bir kelime bana hediye,
Dört duvar üzerime yürümesin diye.
Bir tek senin melankolininim.
Yeşil gözlerimden al beni,
Gözlerine kat, yüreğinle ısıt,
Çünkü ben çok üşüyorum,
Ve çok yoruluyorum hayatın içinde,
Götür benide nereye gidersen,
Söyle sevebilirmisin beni
İlk günkü gibi yeniden.