Melankolik Vals (yağmurun Kızına Veda)

Seni ilk kez o sahilde tanıdım, gölgelerde
Arz ve semanın buluştuğu o yerde
Utangaç ve yabanisin hala bunca geçen sürede
Aşkımızın yuvasını yaptık o uzak beldede

Mutlu bir saat diyorum ölüme o solgun yüzünle
Ölüme yaklaşır gibisin seni saran o parlak hâlelerle
Ben seni hecelerken her nefesimde o bahtsız cümlelerle
Sen ölümü bekliyordun neşeyle o deniz beldesinde

Sonunda sır oldun yine son bir öpücükle
Yine meçhul tepelere, aşk şarkılarına kaçtın
Yine açık havadasın hiç barınmaksızın
Hiç unutmadım ki sen yağmurun kızısın
Beni gözyaşlarıyla sürgüne çağırdın

Nihayet buldum seni o sevdamız beldesinde
Ölmüş bir ışık damlasına bakıyordun hüzünle
Gözlerin son bir kez baktı, takılı kaldı bende
Ağlayarak gömdüm seni o sahil beldesinde

Melekler bile ağladı insanlar hıçkırdı bize
Elimde yavrum, kalbimde hasret kaldı geriye
Hep geliriz küçüğümle zambaklar dolu makberine
O ağlar, ben ağlar, inler dururuz gidişine