Melankoli Şiiri - Suleyman Komsul

Batan gunestir umut yalnizligin bagrinda
Mazi bir hatiradir omrumun sonlarinda
Zaman hep ayni cile, bugun de bir yarin da
Yorgunum gecelerde ismini sayiklayip
Seni senden gizlerim yuregimde saklayip

Gozlerine adadim hayat yolculugunu
Nakis nakis isledim alnima yoklugunu
Sana nasil anlatsam askin sonsuzlugunu
Sen cektigim cileden habersiz yolcu gibi
Birakip gittin beni ey gonlumun sahibi

Simsicak nefesinde menekse kokusu var
Her gece duslerimde sensizlik korkusu var
Golgeni verir bana mahzun dalgali sular
Hep boyle boynu bukuk sahillerde dolasip
Damla damla yas olur gozlerime ulasip

Solgun resimlerine bakip inleyen benim
Hircin sessizlikleri sensiz dinleyen benim
Usuyen yildizlari sessiz bekleyen benim
Mavi sabahlarinda kederli aksamlarin
Uyanirim alnimda gozyaslari baharin

Birak hayallerimi gecenin kollarina
Hasretin yaprak oldu gonlumun dallarina
Hergunun aksaminda duserim yollarina
Demir alir gemiler martilar agit yakar
Ayrilik vakti gelir goz kirpar yakamozlar

Solgun yuzlu aynalar dargin baktikca bana
Donup kalan gulusler sitem doludur sana
Olum teselli olur bir omur aglayana
Ozlenen son bulusma buyuk mahsere kalir
Filizlenen umitler sonsuz kedere kalir.

02/13/1993