Mektuplar-31 (M.S.) 31/12/2005

Were.
Hatina xwe daliqîne van deran.
Çûyîna xwe bikuje.
Li serê min girêde porên xwe.
Lêvên min pîroz bike.
Were.

Bi ramûsanên xwe bixemlîne min.
Mîna dayikek bi bîn zarok were.
Bi avazek evîndarî bikeve çêbûna min.
Were.
Bi tenêtiyek bi min.
Şîn.
Zû.

Tune tu mayînek bê te.
Diqelişe sebra min.
Diteqim.
Di navenda dûriya te de sekinî me..
Were.
Bila puç bibe ev bendemayîn.
Biperçiqîne.
Belav bike.
Were lêêê
Were.

“ Ev dilê ku ji bo te dişewite, bibîne…”

Strana me tên gotin.
Giran dibe bîranîna te.
Şopên te gavên min diperçiqînin.
Demên mirî tên jiyanê.
Kefênên nelivirbûna te dişewite.

Were
Carek din were.
Mîvanê min be.
Carek din.

Were.
Dîsa were.
Bila çêbûna xwezayê bidome.
Temam bike her tiştan.
Min zêde bike.
Min bidomîne.
Were.
Were.
Carek din.
Were...

Gel.
Gelişini as buralara.
Gidişini öldür.
Başıma sar saçlarını.
Dudaklarımı kutla.
Gel.

Öpüşlerinle süsle beni.
Çocuk kokulu bir anne gibi gel.
Aşkçıl bir feryatla gir oluşuma.
Gel.
Benli bir yalnızlıkla.
Mavi.
Çabuk.

sensiz hiçbir kalış yok.
Sabrım çatlıyor.
Patlıyorum.
Tam ortasında durmuşum gurbetinin.
Gel.
Felç olsun bu beklemek.
Ez.
Dağıt.
Gel heeey.
Gel.

“Bu yürek ki senin için yanıyor, gör…”

Şarkımız söyleniyor.
Ağırlaşıyor hatırlanışın.
İzlerin eziyor adımlarımı.
Ölü zamanlar yaşam buluyor.
Kefeni yanıyor burada olmayışının.

Gel.
Bir daha gel.
Misafirim ol.
Bir daha.

Gel.
Yine gel.
Evrenin oluşu tamamlansın.
Tamamla her şeyi.
Fazla et beni.
Beni devam ettir.
Gel.
Gel.
Bir daha.
Gel...