Mektuplar-16 10/12/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Kadınım.
Yetimliğimin yetisi;
uzaklığın.
Yaşamın fişlenmiş en sevmek dolusu sevmesi.
Kadınım.
Anamın uzak yarısı.

Varoluşunda bulduğum yerlerim.
Yüzerken kanatlarım,
uçarken ayaklarım,
düşerken dayanağım.

Sütünde yüzüdürdüğüm gemilerim var.
Göğsünde yuvalanmış kuşlarım.
Her rüzgar yüreğini gösteriyor.
Yolculuğu gözlerinde başlar,
kuş yelkenlerimin.
Kadınım.
Balık sırtı acı yüklüm.
Hüznünde binlerce ölümüm.
Yas yurdu,
rahmetin ana ülkesi.
Kadınım.

Kadınım.
Kutsal sevdam.
Yolun en yorulmuş yorgunluğum.
Sana ulaşmak ne büyük uğraş.
Ne ulaşılmaz uğraş sana ulaşmak.
Kadınım.
Mavi yurdum.
Bebekliğimin gece yarısı.
Kadınım.
Kadınlığım.
Öteki tarafım.
Yanan yanım.
Bilinmeyen hücrelerim.
Kalbimin atom parçası.

Seni tanımlamak ne büyük tanım.
Ne erişilmez ermişlik sana erişmek.
Sana “kadınım” diyorum kadınım.
Layıkın bir er olmak ne büyük kadınlık.

Gel götür beni bu cehennemden.
Cennetine al beni.
Kadınım.