Mektuplar-14 08/12/2005 Şiiri - Mahzun Doğa

Geri alıyoruz
çalınmış bütün mutluluklarımızı.
Kızıl elmalı mor yanaklarımızın morsuzluğunu.
Bozulmuş oyunlarımıza geri dönüyoruz,
yıkılmış oyuncaklarımıza.
Evlerimiz geri dönüyor evcilik oyunlarına.
Çocuklarımız geri doğuyor.
Yeniden yaşlanmaya başlıyoruz.
Geri alıyoruz ömrümüzün ömrünü.

Ve iade ediyoruz
zoraki aldırıldığımız karanlığı.
Mavinle değiştiriyoruz kızarmış bedenimizi.
Yırtıp atıveriyoruz “sahipsiz mektupları”.
Yüzsuyumuzda yıkıyoruz gülüşünün şalını.
İade ediyoruz,
İadesi olan herşeyimizi.
İademize alıyoruz iadesizlerimizi.
Suya yazmıyoruz,
suyla yazılıyoruz umutlara şimdi.
Yıkanıyor tüm hüzünler.

Hüznümü boğan hüzünsün.
Yaşadıklarımızın özeti yüzün.
Rengi mavi.
Ebemkuşağı mavi.
Hislerin.
Kalbindeki direnç.
Hüznüm.
İrem kadın.
Yorgun irem.

Yorgunsun.
Ayaklarında yıllarca yıllık yol.
Dilinde kitaplar dolusu kelime.
Yüreğinde yürekler dolusu sevmek.
Yorgunsun.
Yanıbaşındayım.
Yorgunum.
Dinlendiriyor şimdi,
Yorgunluğun yorgunluğumu.

Omuzlarına düşüyor
sana koşmaya imkansızlığım.
Geliyorsun.
Geliyorsun.
Binlerce kez geliyorsun içime.
Ve iade ediyorum içimi içine.