Umut diyoruz, o bir suflör...
Aynı cümleyle herkesin tiyatro sahnesinde...
Heykeltraş, yüze ışık veren,
Bir mimar yeniden yeniden şekillendiren...
Bir öğretmen ideallerini kaybetmemiş
Ve lohusa bir kadın memelerine süt gelmiş...
Acılar çocuklara bayram şekeri gibi ortada…
Ne hayaller kurulmuştu acılardan önce…
Mahzun sabahları vardı insanların
“Geciktim, ne desem şimdi müdüre”
En baba problemdi maaştan sonra…
Hür düşlerimiz vardı, lacivert geceye sarı
"Asostayım, yalnızım " diye
Duygularını döktüğün yerler
Sordu seni...
Eğdim başımı.
"Allah beni verdi yalnızlığına
Ama dedim çok alışmış o yalnızlığa "
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!