MEHTAP BEN VE AĞUSTOS BÖCEĞİ
Ay doğunca şöyle bir sere serpe uzansam.
Tam üstümden geçse mehtabıyla bu ay.
Kirpiklerimin gölgesi alnıma düşünce,
Yemyeşil gözlerimden doğar iki dolunay.
Onların da mehtabı azıcık büyüyünce,
Gözyaşımın üstünde gerçekleşen bir olay,
Şöyle ki:Üçünün de doğduğu bir gece
Aylarla mehtaplar elele bir halay
İçinde mutlu görünüyorlardı bence.
Biz ise kenarda ağustos böceğiyle bu ay
Saz çalıp şiir okuduk temmuz bitince.
Sonra ay gitti ben seni aradım o, buğday!
Şiir: ÖNER ÇAĞLAR
13.07.2023 Saat:17:12
Kayıt Tarihi : 8.3.2025 22:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!