Mehtap utanır bir kere çehreni görsün,
Gönlüme destan, ruhuma hayaldir hüsnün,
Dolansın kaderime ecel olsun zülfün,
Dermansız derdime ab-ı hayatsın sen.
Aldığım nefesin atan kalbimin
İlahın ruhuma can vermesinin
Manasız bu cihana gelmemin
Senmişsin anlamı sensin sebebi
Gözlerim mahkum ruhum derdest
Gönlüm işkencede nasıl bir kasvet
Benimki şeytanla bile bile lades
Derya olsan ne fayda yüreğim kor ateşte
Kokunu duyduğum yer kadar dünya
Gözlerin gördürür gün vakti rüya
Ben bir damla sevgin yürekte derya
Cihandan cihana savuran rüzgarım ol benim
Gitmek...
Nedir gitmek?
Kalırken ruhun ayaklarına inat
Göz yaşını savururken rüzgar adımlarının tersine
Kalmamışsa takatin tek nefes almaya dahi
Yoracaksa seni varacağın yerler
Şayet haber sendense
Şeytanı da dinlerdim
Yakacaksa sen gibi
Cehennemi de severdim
Melekler kıskanırdı
Hayran eder kendine o gizemli meshurun
Gözün değmezse şayet gözlerime mahzunum
Sana senden ötürü ırak kaldım mazurum
Gelirim cennet kokun için yedi cihan yol az gelir
Güldürmez belki sevgim birazck meşumum
Alabildiğince gürültü
alabildiğince kalabalık..
Bir harp meydanındayım,
dört bir yanım yara bere.
Müdafaadayım...
Arzum değil savaşmak,
Kendimedir olmadığın her anın ahı
Sana uyanmadığım her günün sabahı
Kokunu bana getirmeden esen rüzgarı
Yoktur manası neyleyeyim
Sensiz açan çiçeği gelen baharı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!