Ne gözlerimi açsam
Kabuslar gidiyor gözümden
Ne yorganlar ısıtıyor içimi
Hastane koridorları gibi uzun
Sayılmaz içime attığım zehrin
Üstüme bir garip hüzündür çöktü
Sanki gök yarıldı üstüme çöktü
Yalnızlık kendine zehrini döktü
Velhasıl ayrılık çok zor bir şeymiş
Sevgili mirası, hicrandır kalan
Doğarken ağlamalar
Çocukken oynamalar
Gençlikte oynaşmalar
Yaşlıyken pişmanlıklar
Ölürken de eyvahlar
Vardır haberin ola
Yağız delikanlıydım hani seneler önce
Dünyayı seyrederdin gözlerimi görünce
Ağlardın gizli-gizli karanlıklar çökünce
Şimdi nasıl bu kadar benden usandın hanım
'Beni Mehmet'ime ver' derdin anana
Ben kendimi aşarım
Coşarım, koşarım
Atlarım, zıplarım
Aşırı severim de
Sadece 'sevdim' derim
Hepsini dilime taşıyamam
Nasıl olsa bu beni
Unutamaz diye mi
Unutanlara gittin
Yoksa
Nasıl olsa ben senden
Ne olursa olsun
Neden mümkün olmasın, sevdiğim kavuşmamız
Pembe kar, dünyamıza yağmaz mı dersin
Sence, fayda vermez mi felekle konuşmamız
Seneler insafa gelmez mi dersin
Bu devran hep böyle sürüp gider mi
Aman Allah'ım aman
Ben kimim içimdeki sevda kim
Sahi dostum ben kimim
Beni sevindiren ne
Söyle doğuran anne
Sen bana bakarken, ben el kızına..
Bu pervasız çocuğu affeyle anam
Merhem olamadım hiç bir sızına
Yinede duanı atfettin anam
Aşk peşinde koşarken aşkından kaçtım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!