Yalnızlığımda tanıdım seni
Soğuk bir kış günü
Donuk bakışlarında
Isırıp durduğun dudaklarında
Yanağındaki kırık kirpiklerinde
Kendimde tanıdım seni
Bir şarkı dinlersin radyodan
Yada bir gün olur da şiir okursan
Yalın ve benzetmeleri olmayan
Biraz bizden, senden, benden
Acemi bir şairin kaleminden
bende
kimse sen olmayacak
sen herkes olacaksın
sende
herkes ben olacağım
beni kimsede bulamayacaksın
Geceleri uyuyamasakda, gün doğana kadar
Atamadıysak elimizden kağıt kalemi
Her insan gibi aldandıysak defalarca
İnandıysak aşktan öte her yalana
Kafam karışıksa, kalbim ağrıyorsa
Bir gülüşü kaldı odamda
Ömrümü verebileceğim
Güldü diye güldüğüm...
Yüreğimin derinliklerinde
Yankılanan
Tenha kıyıları döven
Sahura kadar radyo dinleyip
Mutlu umutlu kapanırdı gözlerimiz
Açlık ve susuzluk Allah'ın emriydi
Mutluluk yere düşmeyen yağmur damlası
Umut ise onun oynadığı bir oyun
Soruyorum şimdi yaşadıklarımız
böyle güzel yağma yaz yağmuru
benim yağmura karşı zaafım var
aşıklar gibi sırılsıklam olup
çocuklar gibi bağırasım var
yağma işte bu kadar güzel
çok sevdin sonraları heralde
uçmayı öğrenmiştin benimle
söyle uçabildin mi? Herkezle
dokuna bildin mi? bulutlara
titrerken kısılan o gözlerle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!