Mehmet Serhat Aygün Şiirleri - Şair Mehm ...

Sen...
Yüreğime saplanan küçük hançer
Acın ne kadar büyükmüş meğer...
Dermanım yok oluyor,
Ayakta duramıyorum,
Bu da yetmezmiş gibi...

Nerdesin,
Sevda bahçemin kelebeği
Soldu çiçeklerim yokluğunda
Bahar geçmez sanırdım
Rengarenk güller, papatyalar
Monolyalar, karanfiller

Ben...
Bir yaprak değilim
Sonbahar geldiğinde,
Sararıp düşecek...
Ben...
Bir ağaç değilim

Gözlerim gözlerine kilitli
Yüreğim arzu dolu...
Uzatsam tutsam ellerini,
Çeksem dünyandan alıp götürsem seni...

Dünyayı umursamadan,

Nasıl anlatsam sana
Yarına çıkan yolu bulmayı
Toprağın besleyip büyüttüğü bitki misali
Sen yeşerttin beni...
Can oldun
Sevda oldun

Güneşil bir günde,
Yaşıyorduk sevdamızı
Bulutlar yaklaştı
Bulunduğumuz yere
Bıraktı üzerimize çiseleyerek
Mutluluk gözyaşını

Güneş acımasız bugün
Kavruluyor yeryüzü yine
Yakar yürekleri sonsuz bir ateş
Çaresiz kalıyor tüm canlılar
Dayanmaya çalışıyor kavuran sıcağa karşı
Doğaya hayat veren toprak ana…

Hayat kısa, yol uzun
Sevin birbirinizi ey dostlar,
Murada erin, mutlu olun
Bizde seviniriz ey dostlar...

Çocuk, genç, yaşlı derken,

Ümitsiz aşkların sahibi niye benim
Kalbimin esiri niye benim
Dermanı olmayan sevgiye
Tutulup giden niye benim

Derin denizlerde

Seni özlemle beklemek ne kadar zor
Zor olanı seçmek mi kaderim.
Sen çıkmasaydın karşıma
Ayrılığın acısını yaşarmıydım hiç

Kaderime ağlamaksa nasibim