Mehmet Selim Polat Şiirleri - Şair Mehme ...

Aşkı mecazi,aşkı hakikinin cilveleridir.
Sevgili,Allah ve Resulü olmalıdır.
Allahı seven,O doğrultuda,Yaratılanı,sever.
Allahı sevmeyen,Menfaatını sever.

Menfaat bitince,kişiyi,yanından kovar.

Muhammd'den kopardılar.
İşte,İslam dedi,kandırdılar.
Sonra,Şeytana taptırdılar.
Müslümanları,saptırdılar.

Müslümanı, düşürdüler hataya.

Ne Allah'ı tanır,ne namaz kılar.
Ne Allah'dan korkar,nede utanır.
O sadece haram, parayı tanır.
Nerde akşam,orda sabah uyanır.

Haya kalmadı,her taraf rezalet.

Kadınlar cariye,Erkekler köle.
Çocuklar şimdi gömüldü bile.
Dost oldu,Yahudi,Nasrani ile.
Müslümanlar yenildi,bile bile.

Yetiş ya Allah,olduk nefsanî.

Kaldığım yerden devam edeyim dedim.
Böyle değildi,senin veya benim dedem.
İslamı toparlayıp,çöpe attılar,ben nidem.
Avrupalı yıktı ondandır,eyledim sitem.

Tüccar sahtekardır aşikar,ortada.

Bir köy vardı Muş’ta Sakavi adı,
Murat dedim köyüm geldi aklıma.
Kimi fakir,kimi zengin yaşadı,
Ada dedim köyüm geldi aklıma.

Ovada su yoktu,dağlar dumandı,

Ey Çarşaflı Nine Hatun Uyan.
Çarşafını yırttılar,anadan üryan.
Sen namussuzlara kurşun atardın.
Sana kurşun attı,Çarşaf Yırtan

Hani nerede? ,Somuncu Baba.

Haya kalmadı,her taraf rezalet.
Kumar,eroin,içki,fuhuş mel'anet.
Okullara sokuldu,işte mektubat.
Nurun girmediği yere,girer zülumat

Ne Allahı tanır,ne namaz kılar.

Bir arkadaş vardı adı şerefmi? ,şeref.
Gördüğüm zaman oldum müşerref.
Bağırır,çağırır,fırsat vermez,el-insaf.
Şeref Işık dedim,çiftlik geldi aklma.

Şükrü koç ile bol bol nutuk atardı.

Irak’ta,gün yokki ölüm olmasın,
Yeter artık,yeter,zulüm olmasın.
Allah,sebep olanlar,ı,kahretsin.
Zulme rıza, zulümdür kardeşim.

Bir çocuk ağlıyor,annem nerede? .