Vurulmuş Düşler
Vurulmuş dûşlerim…
Kırlar soğuk…
Üşüyor ay yüzlü, zeytin gözlü çocuklar…
Yaralı Kırlangıçlar aşkına,
KIŞ GELİR
İstanbul’a kış gelir.
Kar yağmaz ayaz gelir.
Deli bir aşık o benim.
Minibüsle yavaş gelir.
Ey Sevgili Yar
Kırılır ellerimin cesareti sen gidince.
Kendini darağaçlarına asar yüreğim sensizliğinde.
Her sabah güneşe selam veren gözlerimin rengi solar.
Yıldızlara umut vermez artık düşlediklerim ey sevgili yar.
TAKILIR
Adaleti var diye kandığım dünyaya.
Güvenip sardığım dost bilip düşmana.
Acımı tükürdüm yağmura rüzgara.
Kanatlarım kırık kalkmıyor uçmaya....
Mazlum Sesiyim
/ben mazlum sesiyim/
/ben sevdikçe üzülüyorum/
/sevildikçe bölünüyor/
/bölündükçe çoğalıyor/
Munzur
Ez ezim ezim çeme Munzure.
Dikişim terim gunde Dûzgune.
Le peşîya min henin zorbazû faşist.
Nikarin bigirin min ez azad dimeşim.
Esir aldım kendimi.
Söz verdi yüreğim bana.
Sevmeyecek bir daha asla.
Yıllar boyunca.
Adım çıktı duygusuza.
YALAN
Yalan bize öğretilenlerin hepsi yalan.
Başıboş bıraktık hayallerimizi önce.
Gerçekleşir, gerçekleitirebiliriz sandık onları.
Oysa biz hayal kurmakla meşgulken yanımızdan geçivermiş hayat.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!