Öğretmen meseleğini seçerken,
kendisine para ve şohret getirmeyeceğini bilir.
Başarısının ödüllendirimesini de beklemez.
Mesleğini tutkulardan uzak,
Alçak gönülle sürdürür.
Adını sevgi koydum.
Her satırın arasında,
Seni aradım yoktun.
Hecelere sığmadın.
Seslere seslendim,
Bir araya toplanın diye,
Bu akşam masamda yine yalnızım
Sen şarkılarını söylemiyorsun
Hafiften gözlerimin içine bakarak
Şaraplarımızı yudumlamıyoruz
Masamdaki peçetelere adını yazıyorum
Gülü kokluyorum sen kokuyorsun
İnsanlar aradım
Beni anlamaya çalışan
Umutlar aradım
Yalnızlığıma güç katan
Şehirler aradım
Elinde fener Diyojen misali
Gözlerim eridi
Seni aramaktan
Günlerce yolunu gözlemekten
Gelirmisin a sevdiğim
Bir gün buralara
Orasını bilmem
Hoşça kal Gökyüzü;
Maviliklerin senin olsun.
Al bulutlarını da git,
Çok uzaklara,
Benim Dünya’ma bir daha gelme.
Dünya’mın mavilikleri,
Rüzgar nereden esiyor
Fırtına mı? Çıkacak,
Kasırga mı? Gelecek,
Belli değil.
Mevsimler birbirine karışmış.
Güz mü? gelmiş,
(Eşime)
Seni anlatacaım en huysuz akşamlarda
Sonra güzelliğini
Beni umursayan hayran gözlerini
Bir doğum gününde
Tekrar geleceksin, düşeceksin düşlerime
Ayrılırken ilk önce sen yaz demiştin.
Bende öyle yapıyorum canım.
Sen olmadıktan sonra, hiçbir şeyin değeri yok.
Sevmenin, sevilmenin
Seninle bir dünya yarattım kendime.
Öykülerim hep senin için.
Önceleri bir yıldız doğdu.
Sonra karanlığa boğuldu gökyüzü.
Ela gözlerini gördüm.
Kestane rengi saçlarını okşadım.
Karanlığına alıştım gitgide,
Yıldızlarını saydım bir bir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!