Amerikalıların insanlık temsilcisi sevgili Rachel’in
aziz hatırasına ithaf olunur
RACHEL
Dün gece içim yandı
Anlatırlardı onu bana
Gülüp geçerdim her defasında
Ta ki karşıma çıkınca
Kelimelerin anlatamadığı şeyi gördüm:
“Uçurum”...
Bilemezdim
Karanlık bir gecede
Kara toprağın karanlığında
Yol almayı öğreten
Billur bir taneye, bana da öğretti
Bulutların, ekmeğin ve zeytinin hakkını
Aylardan ocaktır
Günlerden bayram
Bayram sofrasında yenilen hüzündür
Sekizindeki Ali, hüznün oğludur
Babası Bursa Cezaevinde
Kıdemli mahpustur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!