Yaşanmamış bir gelecekte,
saçlarının kadınsı kokusu tütüyor burnumda,
rüzgar dağıtıp uçururken yüzüme vuruyor,
yüzümde dalgalanıp duruyor kadınsı kokulu saçların.
Sessiz bir hüzün alıp götürüyor,
o martıların uçuştuğu sahildeki bankın yalnızlığına,
Dün sana ihtiyacım vardı.
Gözlerinin derinliklerine bakmaya,
Sesinin gülümseten tınısına,
Çok fazla dokunamadığım ellerinin sıcaklığına,
Kem gözlerden uzak,
Seninle saatler boyu diz dize oturmaya,
İstanbul da sen vardın,
yağmurlu akşamlar da
arnavut kaldırımlarında yürürdün..
Ne ıslak saçların,
ne de yüzüne vuran yağmur umurunda olurdu,
ruhun yıkanırdı sanki her damla da,
İstanbul ve sen iki güzel
hanginizi sevsem bilemem ki,
gönül nasıl karar versin...
ikinizi de birden sevemem ki.
Sen güzel bir istanbullu
Bütün kaçışlarım sanaymış meğer.
Bilemedim ki sende hapsolduğumu.
Nafile çırpınışlara benzer gelgitlerim,
Senin gözlerinde biter tüm denizlerim,
Gözlerinde başlar çöllere düşüşüm.
Her kaçışımda anlarım ki,
Sensizlikte sen,ben oldun...
Sensizlikte buldum ben seni..
Öylesine doldum ki seninle,
sensizlikte ben,sen oldum...
aşkı bir gözde görmeden,
bir sözde duymadan,
Uzun yıllar önceydi,
tepedeki ağacın altına gömmüştüm,
çocukluk aşkımın,çocukluk saflığını.
kirlenmesin,kirletilmesin istemiştim,
yaşamak öylesine kirli ve öylesine bulanıktı ki..
bulaşmasın istedim havadaki koku bile..
Ankara’nın rengi gibi griyken yüreğim,
Soğuk fırtınalar eserdi,
Sebebini bilmediğim sıkıntılar basardı içimi,
o kadar çok söyleyecek şeyim varken,
susmuştu dilim..
Sana rastladım.
Ruhlar; yaratıldıkları gün tanışıp, kaynaşmışlar ya,
Bilirim ki ben seni o gün gördüm tanıdım.
Görüp de sevdiği yüzü gönlüne kazırmış ya,
Bilirim, ben seni o gün sevdim, bağlandım.
Sen sevdiğim, iyi ki doğdun,
Ama bilesin ki ben seninle her gün yeniden doğdum.
Hayat bir ömre dönüştü,
Yılları tek tek saydığımız.
Bir zaman çemberi misali,
Yaşamak,
Bir sevdayı yaşamak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!