Mehmet Koç Şiirleri - Şair Mehmet Koç

'BEN SENİN BENİ SEVEBİLME İHTİMALİNİ SEVDİM! '
Gerçek miydin, hayal mi?
Neydin sen?
O zamanın ansızlığında
gün doğmadan doğuverdin
biçare hayatıma.

Kaçkın sevdaların firarisiyim.
Elimde kalem, silahım.
Dökülür tek tek
kâğıt mezrasına,
kelimelerim.
Bir tutam

Artık demir alma vaktidir
vefasız sevda limanlarından
riyakar dostluklardan, ayrılıklardan
sıyırıp yakamı firar vaktidir

ölümleri yüklenip yüreklere

Üzgünüm anne, gözpınarlarından
mutluluk damlaları gibi akamadım diye...
Üzgünüm anne,
özlemlerini sinemde gizleyemedim diye..
saçının bir teli olmak isterdim
her dokunuşunda sana doymak.

Dilin mi varmıyor be güzelim
söyleyeceğin iki kelime.
Benim yüreğimden
sökün ederken sen,
söylemekte ketumsun neden?

Bu gönül fırtınası yordu beni
Savruldum deli rüzgarlarla
diyar diyar keşifti kalplerde
Dur durak bilmeyen
Çağanoz gibi büyüyen korku.
Suyun taşı biçimlendirmesi gibi

gözlerinde yitir beni
yüreğin olayım
yüreğinde sevgin.
gözlerinde yitir beni
sen düşüneyim
sen seveyim.

Denizlere anlattım hüznümü
Gözlerimle ağladılar gidişine
haykırdılar dalga dalga hercailiğine
yalnızlığıma yoldaş oldu yakamozlar
Gecelerime yıldızları yaktılar
karanlığımda yolun olsun diye

Gecelerim yanıyor sevgili,
yokluğunda buram buram.
Yoksun ya şimdi yanımda,
bir yanım eksik.
Sigaramın tadı buruk,
dumanı duman değil,

seni yeniden yazıyorum
terkedilmişler diyarının
üzgün mehtabının altında
kan damlayan kalemle
her harfte çığlık çığlık
seni yeniden yazıyorum